“…Üstüme bir silah doğruldu sandım/ rüzgar, beline dolandığında bir dalın/ korktum, güldüm, kendime kızdım / bugün de ölmedim anne..” Türk şiirinin sevilen ismi Ahmet Erhan 55 yaşında kansere yenik düşerek vefat etti.Erhan'ın Bugün de Ölmedim Anne şiirini Paris'te yaşamını yitiren Ahmet Kaya seslendirmişti.
1958 yılında Ankara doğan Ahmet Erhan'ın çocukluğu ve ilk gençliği Mersin ve Adana'da geçti. Türk Dili ve Edebiyatı öğrenimi gördü, uzun yıllar Türkçe öğretmenliği yaptı. Hayatının büyük bölümünü Ankara'da geçiren Ahmet Erhan, daha sonra İstanbul'a yerleşti. Adana Demirspor'da futbol oynadı, ağır bir sakatlık geçirince şiir yazmaya başladı. İlk kitabı Alacakaranlıktaki Ülke'yle 22 yaşında Behçet Necatigil Şiir Ödülü'nü kazandı.
Bugüne dek, içlerinde Alacakaranlıktaki Ülke (1981), Akdeniz Lirikleri (1982), Yaşamın Ufuk Çizgisi (1982), Ateşi Çalmayı Deneyenler İçin (1984), Ölüm Nedeni Bilinmiyor (1988), Deniz Unutma Adını (1992), Çağdaş Yenilgiler Ansiklopedisi (1997) ve Resimli 'Ahmetler' Tarihi (2001) olmak üzere 11 şiir kitabı yayımlanan, bir de Köpek Yılları (1998) başlıklı bir hikâye kitabı bulunan Ahmet Erhan, sırasıyla Yunus Nadi, Cemal Süreya ve Halil Kocagöz şiir ödüllerini de kazandı. Ahmet Erhan'ın son olarak Everest Yayınları'ndan Ankara-İstanbul Karatreni (2001) adlı denemeler kitabı, Bugün de Ölmedim Anne (2001) adıyla Toplu Şiirleri'nin ilk cildi ve Ne Balık, Ne de Kuş (2002) yayımlandı.
-kan
ölüm günleridir şimdi
ölüme doğar çocuklar
ey soruların gelini, soruların gelini
nereye yürüsek duvar
nereye baksak çöl
anlatsam sana bir şeyleri
ağlar hep ağlar bir mor
bulamayarak bir türlü çiçeğini
sevda epeydir sevgiyi söylemektir sanılıyor
satranç tahtalarında sevişiliyor
güldürerek geometriyi
sevgilim, sevgilim
sözünü kanla kestim...
Bugün De Ölmedim Anne
Kahvelerde oturdum çocuklarla konuştum
Sıkıldım, dertlendim, sevgilimle buluştum
Bugün de ölmedim anne
Kapalıydı kapılar, perdeler örtük
Silah sesleri uzakta boğuk boğuk
Bir yüzüm ayrılığa, bir yüzüm hayata dönük
Bugün de ölmedim anne
Üstüme bir silah doğruldu sandım
Rüzgar, beline dolandığında bir dalın
Korktum, güldüm, kendime kızdım
Bugün de ölmedim anne
Bana böylesi garip duygular
Bilmem niye gelir, nereye gider?
Döndüm işte; acı, yüreğimden beynim