ARALARINDA MÜSLÜMAN OLAN MAHKUMLARIN AYAKLARINI ÖPMEK ZAYIFLAYAN PRESTIJİ YÜKSELTECEK Mİ? Guardian gazetesinde yeni Papa'nın Arjantin faşist cuntasının yanında durduğunu hatta hamile tutukluların çocuklarının anneleri doğumdan sonra helikopterlerden denize atılarak öldürüldüğünde çocuklarının çocuksuz (özellikle asker) ailelere verildiğini, yeni papa'nın bu süreçte askerlerle suç ortaklığı yaptığını, halkın yanında duran iki Kurtuluş Teolojisini benimsemiş papazın tutuklanmasında da, diktatör Videla ile iyi ilişkileri olduğu halde hiçbir kurtarma girişiminde bulunmadığını yazdı.

1960'larda katolik dünyasında yeni bir oluşumun adı duyulmaya başladı: Liberation theology (kurtuluş teolojisi). Hareket, bizdeki İhsan Eliaçık'ın temsil ettiği harekete benziyordu. İncil'i ve katolikliği yoksulların gözünden yorumluyordu. Yoksulların yanında saf tutuyor, onların acılarına ortak oluyor ve sistemi eleştiriyorlardı. Orta ve Güney Amerika'da faşist askeri cuntalardan muzdarip çok geniş yığınlar bu ideolojiye sığınmışlardı. Kurtuluş teolojisinin papazları saldırılara uğruyor, öldürülüyorlardı. El Salvador'da yoksul halk tarafından çok sevilen Oscar Romero askeri rejimin unsurları tarafından 1980de öldürüldüğünde Latin Amerika tarihinin en yüksek katılımlı cenaze törenine şahit olunmuştu. Kısacası kurtuluş teolojisi papazları faşist cuntaları, öldürülmeyi bile göze alarak karşılarına almış ve yoksul halkla iyi ilişkiler kurmuş ve bu yöntemle kitleleri kiliselere çekebilmişlerdi.

Tabi ki Vatikan bu akıma şiddetle karşıydı. Birçok papaz faşist cuntalarca öldürülmeleri yetmiyormuş gibi Vatikan tarafından da cezalandırıldı. Bu süreçte halk da kendinden kopuk kiliselerden ve katoliklikten soğudu. Hatta bir siyasetçinin söylediği gibi Latin Amerika halkı Che'yi İsa'ya tercih eder duruma geldi. Katolik kilisesi devamlı kan kaybediyordu.

Vatikan ise çocuk istismarı davalarını sumenaltı etmekle uğraşıyor ama başa çıkamıyordu. Üstüne bir de Vatikan bankacalık sistemindeki skandallar ve sahtekarlıklar patlak verdi. Gemi su almaya başlamış, prestijli günleri geride kalmıştı. Alman asıllı yeni papa iyice yaşlanmıştı ve bu sorunlarla başa çıkamıyordu. Yeni bir PR stratejisi gerekiyordu. Önce Papa istifa ettirildi, Beşyüz yıldır ilk istifaydı bu. Yerine atanacak papa halkla iç içe olmasa bile en azından öyle gözüken biri olmalı, halkla ilişkilere çok önem vermeliydi. Sekiz sene önceki seçimlere katıldığı halde seçilemeyen Arjantin'li yeni Papa bir güzel süslenerek piyasaya sunuldu. Kendi yemeğini kendi yapıyor, halkın arasına girip şirinlikler yapıyordu. Bu arada işi abartıp Roma'daki bir cezaevinde ikisi kız 12 tutuklunun ayaklarını bizzat yıkayıp öptü! Üstelik bunalrdan bazıları müslümandı!

Öte yandan yeni Papa adını da Francis olarak değiştirmişti. St. Francis de Aşısı, söylentiye göre Lenin'in bile hakkında "Francis de Aşısı gibi insanlar çoğalsa, devrime bile gerek kalmaz" denen bir azizdi. Tam cuk oturuyordu bu isim PR stratejisine.

Ama kova su tutmayacaktı. Guardian gazetesinde yeni Papa'nın Arjantin faşist cuntasının yanında durduğunu hatta hamile tutukluların çocuklarının anneleri doğumdan sonra helikopterlerden denize atılarak öldürüldüğünde çocuklarının çocuksuz (özellikle asker) ailelere verildiğini, yeni papa'nın bu süreçte askerlerle suç ortaklığı yaptığını, halkın yanında duran iki Kurtuluş Teolojisini benimsemiş papazın tutuklanmasında da, diktatör Videla ile iyi ilişkileri olduğu halde hiçbir kurtarma girişiminde bulunmadığını yazdı.

Bakalım banka skandalları, çocuk istismarı davaları ve geçmişiyle ilgili faşistlerle işbirliği gibi sorunlarla işe başlayan, albenili renklerle boyanmış bu papaya özellikle Latin Amerika halkı kanacak mı?